proces met een wasmand

Story Art Paper staat voor de drie stappen van kunstzinnig dynamisch werken die ik vaak gebruik om inzichten te krijgen over waar jij staat, wat jouw kracht is en als compliment voor jezelf omdat je fantastisch bent.

Deze drie stappen gebruik ik ook regelmatig op mezelf en nu had ik laatst een mooie die zelfs twee cyclussen rond ging.

Ik was al een tijdje bezig met deze tekening en begon steeds meer weerzin te voelen. Het is op zich een prima tekening, niks mis mee. Maar waarom dan die weerstand? Ik kon er niet echt achter komen.

Dat werd dus mijn Story waarmee ik instapte. Art staat niet alleen voor kunstzinnig bezig gaan, maar ook dynamisch in beweging komen. Ik moest op zoek naar wat me weer zou vullen met creatieve energie. Dus opzoek naar inspiratie en imperfecte schoonheid.

Waarom imperfecte schoonheid? Omdat deze vorm van schoonheid mijn perfectionisme buitensluit. Het hoeft namelijk niet perfect om mooi te zijn. En dat is in mijn ogen veel meer inspirerend dan perfectie die lam legt, die misschien zelfs mij helemaal niet meer het penseel, het potlood of wat dan ook zou doen oppakken.

Dus ik kwam letterlijk in beweging en dat maakte dat het figuurlijk in beweging komen ook makkelijker werd. Letterlijk ging ik wandelen. Ondertussen liet ik mijn gedachten de vrije loop of zocht ik bewust naar de weggetjes om in het hier en nu te blijven. De zonnestralen opsnuivend, de bloemetjes bewonderend, meezingend met de kinderen, proevend van een sappige appel. Ik moet zeggen dat het me makkelijk af ging.

Daar schreef ik dan ook over. In de natuur is het makkelijk om schoonheid en inspiratie op te doen. Natuur geeft me energie. Zon, bloemen, dieren, bomen, het geeft me energie. Kan ik die energie vasthouden.

En terwijl ik daar over schreef, kwam ik tot een nieuwe opdracht. Kan ik ook imperfecte schoonheid vinden in mijn huis, vanaf de plek waar ik nu schreef? Ik keek naar de tafel waar ik aan zat. Ik had maar een heel klein plekje om te schrijven aan de tafel voor 8. De rest om me heen was gevuld met post, borden, bekers, knutselspullen van de kinderen, nog twee notitieboekjes, mijn telefoon, zijn telefoon, theepot. Ik keek achter me, waar de keuken staat. Ik zag dat de vaatwasser nog leeggehaald moest worden en het aanrecht vol stond met spullen die er weer in moesten. De woonkamer lag vol met autootjes en treintjes, het dressoir met paperassen en snoertjes. Ik ging naar boven en kwam wasmanden vol met wasgoed. De ene schoon en droog, klaar om gevouwen te worden, de ander vuil, de wasmachine zelf half gevuld, de droger nog vol maar klaar. Ik zuchtte. Als ik dit zo bekeek benam me dat alle zin in een kunstzinnige uitspatting!

Ik zuchtte diep.

Toen dacht ik: zou er volle-wasmand-kunst bestaan? ik moest de neiging onderdrukken om niet te gaan googlen. (Ik ken mezelf, een uur later zit ik aan de filmpjes over grappige tieners en snoezige katten) Maar of het bestaat of niet, zou ik deze zooi kunnen vastleggen op papier op mijn eigen sprankelende manier? Daar ging ik van aan. Wat een mooie uitdaging!

Tijdens het tekenen merkte ik dat het mij hielp mild te zijn naar mezelf. Het is niet erg als je huis een rotzooi is. Ik ben nog steeds oké en geliefd door de mensen om me heen. Dat het nu een zooi is betekent niet dat het altijd een zooi is. Ik merkte mijn plezier tijdens het maken en ook hoeveel minder en minder ik gaf om wat anderen mogelijk konden denken. Over mijn huishouden of gezin en over mijn tekening.

Na het tekening schreef ik deze haiku:

kijk, bloem in het gras

mijn huis als kleurrijke hoop

schoonheid is zen zien

Inmiddels heb ik op google gezocht naar wasmanden in de kunst. Tot nog toe niks gevonden. Zelfs de beroemde Jan Steen schilderde niet de volle wasmand in zijn huishoudtaferelen. Maar mocht je iets weten? Deel het met me!