Toegeven dat ik creatief leeg ben, is één van de moeilijkste dingen om toe te geven. Maar het is zo. Ik ben creatief leeg. En ik weet wel dat dit niet blijvend is. En ik weet ook dat door het toe te geven ik sneller weer gevuld zal raken met creatieve ideeën en gedachten, maar dat maakt het er niet makkelijker op.
Het is niet de eerste keer dat ik creatief leeg ben. Ik heb het ongeveer één a twee keer per jaar en soms duren die periodes kort (een week of twee) en soms duren ze lang (11 maanden tot een jaar).
Dit leeg zijn gaat meestal samen met moeheid, ongecontroleerd chips en chocola eten en lood in de schoenen hebben bij alleen al de gedachte dat ik moet gaan tekenen.
Het is een proces en dat weet ik. Tot nog toe heb ik twee fasen ontdekt en doorlopen:
Stap 1: ik ga stug door en voel me nog belabberder dan toen ik begon aan het tekenen/schilderen etc.
Stap 2: ik plof op de bank, eet chips en chocola en kijk inhoudsloze tv of series.
Stap 3: ik ga op zoek of ik vind iets waarmee ik aan de slag ga.
Dit keer vond ik mijn Disney kleuren op nummer. In eerste instantie begon ik stug een kleurplaat af te ronden, dat al een jaar op me wacht. In mijn gedachte kwam het stemmetje dat me vertelde dat dit onderdeel was van een uitdaging uit 2019 waarin ik alle kleurplaten wilde kleuren in een jaar en niet verder kwam dan 5 kleurplaten.
Toen ik bij kleurplaat 6 kwam at ik tijdens het kleuren een zak chips leeg en de volgende avond een reep chocola weg. Ondertussen stond Netflix een serie uit te spugen die ik totaal niet kon volgen. Ik zat dus weer terug bij stap 2... Onder mijn handen vandaan kwam het evenbeeld van mijn innerlijke criticus: Yzma van de film Keizer Kuzco.
Yzma ziet er uit als een vermenselijkte spin. Ze is wetenschapper en vind anderen vooral dom en handig om te gebruiken als ze haar zin wil doordrijven. Ze dramt. Net als die stem in mijn hoofd.
Door te kleuren kreeg mijn hoofd meer rust. In plaats van tv ging een luisterboek aan.
Verder ben ik nog niet in de stappen terug naar een gevuld creatief zijn. Maar nu ik weer kleur geeft dat ook niet. Ik weet dat ik op weg ben. De bladzijden vullen zich vanzelf, als stapjes naar het einddoel.
Ik hou je op de hoogte (volg me via Facebook in Instagram ;) )