de uitdaging in een uitdaging

Naar mate ik meer leer over hoe ik voor mezelf kan zorgen terwijl ik als volwassene te maken heb met verantwoordelijkheden, mentale gezondheidsklachten en deadlines begin ik weer het verlangen te voelen om een uitdaging aan te gaan waar doorzettingsvermogen, vastberadenheid en een einddatum aanzitten. Eigenlijk alles waar ik normaliter in mijn valkuil van hard werken glijd om er opgebrand en moedeloos uit losgetrokken te worden door een vriend, familielid of therapeut. Hoe kan ik een uitdaging aangaan zonder in mijn valkuil van overmatig hard werken te schieten?

Toen ik erover begon te journalen kwam ik uit op 3 dingen die het zeker moeten bevatten: speelsheid, beweging en een uitlaatklep.

Het spelen is belangrijk omdat dat de druk ervan haalt. Spel is vrijwillig, je hebt geen woorden nodig, het initiatief blijft bij mezelf liggen en vervult geen extern doel, het zorgt voor een positieve stemming en is veilig.

Ik heb de beweging nodig omdat ik merk dat ik van bewegen uit mijn lijf moet komen. Zonder beweging geen spel en geen uitleg, al is het maar beweging in de dynamische zin van het woord, het kan naast het lijf, ook in het hoofd of in het hart gebeuren.

Ik heb gekozen voor het woord uitlaatklep omdat voor mij dat sowieso mijn liefde voor tekenen en schrijven in zit, maar ook de toestemming emoties te laten zijn wat ze zijn als ze opkomen. Daarnaast heb ik support nodig om zo' n uitdaging te laten bestaan.

Mijn leerlingschap als spiritueel wezen zal groeien als ik elke dag de volgende dingen aan tik:

Schrijven

Tekenen

In stilte zitten

Yoga

Genoeg slaap

Lezen

Genoeg water drinken

Een uur voor mezelf te creëren en daar het eerste uur in de ochtend voor te gebruiken, trekt mij als ochtendmens enorm aan. Maar daar is discipline voor nodig. En dan nog zal het me niet altijd lukken om alles aan te tikken. De uitdaging zit hem dan ook in het oké zijn als dat zo is. Mild zijn naar mezelf als het een keer niet lukt om yoga doen. En niet meteen denken: 'O, maar ik moet nog yoga doen.' Het is volledig ontmoeten.

En als ik met vrienden lekker spelletjes aan het spelen bent of lekker tegen mijn vent aan op de bank lig niet denken: ' O, ik moet naar bed, want morgenochtend moet ik er vroeg uit om te starten met...'

De uitdaging is dus om niet mijn zelfwaarde te hangen aan deze to-do-lijst. Ik ben ook van waarde, ben ook goed genoeg als ik niet alles gedaan heb. Het hoeft namelijk niet iedere dag om volwaardig te leven. Hierin staat het wel-doen en het niet-doen naast elkaar. En dat is in mijn ogen de belangrijkste zelfzorg-les die ik nu aan het leren ben.

Welke zelfzorg-les ben jij aan het leren en of heb je geleerd?