buiten je comfortzone

Relax he, doen waar je goed in bent, zijn waar je bekend bent en praten met vrienden en kennissen. Zolang het bekend is, jouw straatje is, is het fijn. Maar man, wat is het eng, als je iets nieuws uitprobeert, als je niet bekend bent met de strategie en aan een onbekende jezelf laten zien (of zelfs maar aanspreken).

Toch heb ik de afgelopen twee weken gekozen om de grenzen van mijn comfortzone eens af te speuren naar dingen die ik wel zou willen kunnen. Spannend! Maar het heeft te maken met mijn ruimte innemen. Ik wil ruimte innemen om uiteindelijk andere de ruimte te bieden eens iets anders uit te proberen.

Eerst moet ik met mezelf aan de slag en pas daarna kan ik het vragen van een ander. Want ik ben van mening dat ik dan pas iemand een noodlijn kan aanbieden, of een helpende hand, om die stappen te zetten.

Nu ik er zo mee bezig ben, merk ik ook hoe leuk het kan zijn om nieuwe dingen te leren, mezelf zichtbaarder te maken en hoe fijn het is met nieuw 'speelgoed' te spelen. Ik zet speelgoed tussen haakjes omdat het in mijn verhaal gaat over reels maken op Instagram, tekenen met nieuwe materialen, nieuw soort papier uitproberen, Loose Parts Play aanbieden (of dat laatste later meer). Dus het is niet altijd letterlijk nieuw speelgoed, maar ik zie het wel als spelen. Zolang ik mezelf uitnodig dat het maar spelen is, dan durf ik wel. Ik durf, omdat de druk eraf is. Spelen is namelijk nooit goed of fout, maar net als kinderen die spelen, leer ik ondertussen zoveel bij. Over mijzelf en over de wereld om me heen.

Daar hoort ook rustmomenten bij, waarbij je terugkeert naar je comfortzone. Ik merk dat die stap nog wel eens vergeten wordt. Terug naar het bekende en het vertrouwde. Verwerken wat je geleerd hebt, verwerken welke feedback je hebt gekregen, jezelf mildheid gunnen nadat dingen je geraakt hebben en liefde ontvangen van de mensen die bij jouw innercircle horen. Kracht en energie opdoen. Dat is dan ook het plan voor dit weekend.