Een week vol mindere dagen

Iedereen heeft wel eens een mindere dag. Het hoort bij het leven. Alleen maar topdagen zorgt dat zelfs die topdagen hun kleur verliezen. Ik ben van mening dat je ook meer van topdagen kunt genieten als je ook mindere dagen hebt. Mindere dagen blijven ondanks deze wetenschap stom, vervelend, niet leuk, kortom minder.

Nou had ik afgelopen week wat meerdere mindere dagen, laten we zeggen een hele mindere week. Ik moest 5 dagen werken om uren in te halen. Dit wist ik van te voren, maar ik wist niet dat het zo'n week zou worden.

Zondag op maandag had ik echt een baaknacht. De kinderen hadden andere plannen dan slapen. Ik kon me maandag niet concentreren, kreeg dinsdag te horen dat ik een fout had gemaakt die ze vrijdag pas konden bespreken met me.

Woensdag was heel hectisch doordat ik niet toekwam aan wat ik moest doen. Zoonlief kreeg te horen dat hij voortaan 2 zwemuren moest komen trainen en dat tweede zwemuur werd op vrijdagmiddag gepland, wat betekende dat kleine meid ook mee moest. Wilde ik het anders geregeld hebben dan zouden er weken voorkomen dat kleine meid 5 dagen naar de opvang moest. Respect voor alle ouders die dit (noodgedwongen of niet) doen. Ik vind dat echt te veel.

Donderdag moesten de kinderen extra naar de opvang want oma moest voor een afspraak naar het ziekenhuis. De auto ging die ochtend kapot, en we wachten nog steeds op de conclusie of het de motor is (dan moeten we een andere auto kopen) of een kleiner dingetje dat zo te maken is. Wordt het een nieuwe auto dan zal ik mijn droomwens om de Yoga Teacher Training te gaan doen moeten uitstellen tot volgend jaar.

Bleek ik deze dag ook nog een afspraak met een vriendin vergeten te zijn. Ze was erg boos en over de app dingen uitspreken helpt dan gewoon echt niet!

De vrijdag begon met het verplaatsen van en naar gesprek waar ik de hele week al tegenop zag. Na het werken moest ik natuurlijk ook nog naar die zwemles... met twee kinderen, waarvan de jongste dacht dat zij ook ging zwemmen. We werden tijdens haar driftbui vriendelijk verzocht het bad te verlaten en in de kleedkamer te wachten. De zwemjuf was niet te verstaan door haar gekrijs.

Wat was ik dankbaar voor manlief die me op kwam halen bij het zwembad. Hij had een uurtje op kunnen nemen. 'Jij gaat niet koken vanavond We halen patat.' zei hij. Ik had nergens trek in, maar ik vond het een reuze plan. Ik voelde me gesloopt.

Zodra de kinderen op bed lagen kreeg ik een kopje thee van hem en opende ik het boek van Eveline Helmink. Haar 'handboek voor mindere dagen' is een feest van herkenning en tegelijkertijd een troost als je je rot voelt. Het helpt mij na te denken over wat ik het beste kan gebruiken om weer energie op te doen. Het is ook een geruststellende gedachte dat deze dagen weer voorbij gaan en er nu eenmaal bij horen. Ik heb haar mogen ontmoeten tijdens het Happinez Festival en ze is zoals ze schrijft. Een vrouw met goede en minder goede dagen, iemand die net als anderen op zoektocht is in het leven en dat heel goed kan omzetten in woorden. Daarom is dit boek ook zo fijn, het geeft mij woorden aan wat ik voel en doormaak. Eveline heeft zelfs een woordenlijst aan gevoelens erin gestopt!

Ik heb geen aandelen in haar boek, maar wilde wel even met je delen dat na die nare week ik echt wat had aan het lezen in het boek. Ik wil je veel liefde en kracht toewensen tijdens jouw mindere dagen. Ze zullen komen en gaan en soms weet je niet wat je eraan kunt doen of wat je ervan kan leren. Het is zoals het is. Doe wat je helpt. En als je niet weet wat je nodig hebt, misschien vind jij jouw tips in het boek.