Het verhaal van onze bank

Spoiler Alert: eindelijk hebben we de bank waar ik in kan wonen.

Toen ik ging samenwonen met mijn vriend, gooiden we de woonkamer van mijn huis om, om plaats te maken voor zijn banken. Ik had een oud bankje nog uit mijn studententijd en hij had een mooie twee- en driezits.

Bij de verhuizing van ons huis samen, verkochten we deze weer, want ze waren wel erg blauw. Ik dacht dat we samen een bank zouden uitzoeken, zodra we er woonden en een beetje hadden uitgevogeld wat we dan wilden in de nieuwe woonkamer.

Maar inmiddels manlief had een dealtje gesloten met zijn baas en kreeg hij de bank en twee stoelen uit het kantoor van zijn baas. Het was een zwart leren bank en ik bleek die ene keer dat ik op zijn werk was geweest gezegd te hebben dat ik het mooi vond. Ja, mooi voor op de werkvloer. Maar ik leerde er mee dealen. Ik vond vrolijke dekens die het zwarte leer over de strakke design opleuken. De bank zat niet heel zacht, maar ook niet verkeerd. En toen kregen we kinderen. Ik leerde dat een zwarte leren bank prettig was bij het knoeien. Het was snel schoon te maken.

Inmiddels hadden we donkerpaarse stoelen voor aan de dinertafel. We waren allebei weg van de kleur en hun zitcomfort. Maar dat betekende niet dat ik ook opeens een paarse bank wilde. Hij wel. Hij wilde ook een lagere bank, waardoor onze grote ramen beter uit kwamen en onze verwarming meer vrijheid had om te verwarmen.

Hij werd verliefd op een tweedehands paarse L-zit. Hij haalde me over de bank te bekijken. Ja, het was een chique strak design, duidelijk helemaal zijn smaak. Ik twijfelde of het wel zou passen bij ons interieur. De verkoopster kreeg ik zover dat we met een aanbetaling alleen een kussen mochten meenemen om te kijken of het wel bij onze stoelen zou passen.

Ik vond het niet bij de stoelen passen. Hij wel. We werden het niet eens. Hij haalden vrienden erbij die het wel vonden matchen, al mijn vriendinnen vonden de twee kleuren paars vloeken.

Ik liet hem de afhandeling doen van dat kussen (de dame die ons die bank verkocht woonde vlak bij zijn werk). We zouden de bank niet nemen. Hij kwam thuis met die bank. Hij had een betere deal gekregen in zijn ogen, namelijk 100 euro van de prijs af. Opeens hadden we een paarse bank, die niet stond bij de paarse stoelen. Al snel waren de zwarte bank met de zwarte stoelen verkocht. Ik baalde als een stekker. Maar toen hingen onze katten in de bank en kon ik het niet erg vinden. Het knoeien van de kinderen ging gewoon door en ook dat was niet erg. Toch zat ik er niet lekker op. Onze logees bleven na een nachtje op de bank weg, zo slecht sliep de bank. En mijn moeder zat er steeds minder graag op, omdat de bank gewoon zeer deed aan haar rug.

Ik meed de tv, omdat ik niet lang op die bank wilde zitten. Maar ik was te lui om met een tegenvoorstel te komen. Of misschien is lui het verkeerde woord, omdat ik druk bezig was met twee koters, werk, uitdagingen, tekenen en andere zaken die voorkwamen in mijn leven. Hoe dan ook, ik klaagde maar deed er niks aan.

Het werd kerst 2018. Mijn broer was verhuisd en nodigde ons uit voor een heerlijk kerstdiner. Voor het eerst sinds zijn verhuizing zag ik het huis. Met daarin een geweldige bank. Aquamarijn blauw/groen, geribbelde stof, grote kussens en heerlijk zacht. Zo heerlijk zacht. Ik plofte erin en wilde er eigenlijk niet meer uit komen. Mijn kinderen vonden het heerlijk om zich tegen de grote kussens te nestelen. Ik bleef de stof maar aaien.

Natuurlijk is aquamarijn geen kleur voor in ons huis. Het past niet bij de paars en houtkleur die we al gebruiken. Maar de variant bank was heerlijk. Het was precies de bank die ik wel in mijn woonkamer wilde. Mijn moeder moest uit de bank getrokken worden. Ze zakte er helemaal in weg. En zo ging ons gesprek tijdens kerst over de bank. Over mijn smaak versus zijn smaak. Over loveseats en oorfauteuils.

Nog geen twee dagen later vond hij een tweedehands bank. ‘Ik wil eerst proefzitten.’ Het was een antracieten bank, met zachte ribbelstof, grote kussens. Een driezit en een loveseat. We gingen proefzitten. De kinderen vonden dit keer de houten vloer in dat huis leuker dan de bank (ze bleven maar rondjes kruipen). We doen het, zei ik, als we die andere bank verkocht krijgen. En zo boden we een paarse bank aan, waar je niet lekker op kon zitten en de katten al in hadden gehangen. Maar gek genoeg waren er mensen die hem wel wilden hebben. En ook nog eens voor dezelfde prijs als dat wij boden voor onze ‘nieuwe’ bank.

Nu staat de bank er. Mijn zachte lekkere bank. Ik heb er al op geslapen, ik heb er op gezeten en ik schrijf deze blog vanuit de loveseat. Ik wil wonen op deze bank, zo fijn vind ik deze bank zitten. Wat een heerlijk begin van het jaar.