Intuïtief borduren tot een tas

Dit is deel 9 over mijn doelen van 2018 en daarmee zijn we op de helft! Hier kun je de vorige blogs vinden.

Als kind ontdekte ik dat ik borduren leuk vond. Maar zo’n patroon vond ik vaak niks. Het uittellen, precies de lijnen volgen, het paste niet bij wat ik wilde: gewoon borduren.

Steek na steek iets laten ontstaan, zo geweldig. Toen ik tijdens mijn creatieve opleiding op zoek was naar oude hobby’s nieuw leven in te blazen, las ik voor het eerst over intuïtief borduren op een ander blog. Ik was rond die tijd heel veel bezig met mandala’s, maar om dat te borduren vond ik weer teveel me houden aan regels. En was het doel van intuïtief bezig zijn niet juist je gevoel volgen? Zo begon een uitdaging die ik nooit in een maand af zou krijgen, of in twee maanden. Vervolgens lag de lap maanden in de kast.

Ik heb de lap een keer opgepakt om toch leuke mini-patroontjes in de lap verwerkt (een blaadje en een paddenstoel), maar na die twee vond ik het wel weer genoeg frustratie voor deze lap. Dus volgde ik de draad. Het is heerlijk ontspannen, zo zonder patroon, maar ik deed te weinig aan borduren om er echt iets moois van te maken.

Dit jaar wilde ik toch eindelijk dat idee van een tas afmaken. Het idee kwam na een droom waarin ik mezelf zag lopen met een tas die gedeeltelijk geborduurd was. Dus zo kwam intuïtief borduren tot een tas op mijn doelenlijst voor 2018 te staan.

Terwijl ik weer bezig ben met borduren heb ik een prettige bijwerking ontdekt. Naast dat ik me heel ontspannen er van ga voelen, gaan mijn kinderen heel zelfstandig lekker spelen en hebben minder behoefte aan entertainment. Het leuke is zelfs dat mijn oudste af en toe mij komt entertainen. Met een tovertruc, een bouwsel of een verhaal.

Op een dag vroeg mijn zoon of hij ook mocht borduren. Toevallig had ik nog oude dierenkaarten met gaten en veters, waarmee hij zelf aan de slag. Mijn grote vent is heel lang zoet bezig geweest om alle veters door de gaatjes te rijgen. Het was geweldig om te zien.

Het is zo ver, we gaan op vakantie naar Frankrijk. Kinderen mee, moeder en hond mee. Mijn moeder houdt ook heel erg van handwerken (zij is meer van het haken en breien), dus mijn borduurwerk gaat ook zeker mee. Ik ben benieuwd hoe ver ik ben na deze vakantie.

(N.B. in verband met vakantie, de komende twee weken geen blog, maar daarna hoop ik er weer te zijn met een leuk verhaal over mijn doelen van 2018)