MandalaMaart

Het is inmiddels alweer April. Maar maart was een mooie maand vol mandala’s.

Mandala’s komen in vele culturen terug. Zelf tekende ik mijn eerste mandala pas toen ik 26 was tijdens een van de eerste lessen op de Kleine Tiki (ik deed daar de opleiding tot Kunstzinnig Dynamisch Coach). Er gebeurde iets in mij, ik raakte in vervoering van de cirkels die samen een geheel maakte, een verhaal vertelden of in kleren mijn proces van toen weergaven. Het was geweldig! Later, toen StoryArtPaper nog KunstPlezier heette, had ik de uitdaging 'een maand lang alles rond', en tekende ik mandala's zonder geometry.

En in maart pakte ik mijn potlood en geodriehoek en tekende 30 mandala's. Een maand waarin mijn mandala's mijn rustpunt waren en soms ook mijn frustratie.

Er zijn twee richtingen waarop je een mandala kunt tekenen. Van binnen naar buiten. En van buiten naar binnen. Ik heb er bewust voor gekozen om van binnen naar buiten te werken, iedere keer. Het idee erachter is dat je eerst contact legt van binnen je en pas daarna naar met de wereld buiten jou. Je geeft als he

t waren iets aan de wereld van jezelf.

Vlak voor ik begon maakte ik altijd even contact met mijn ademhaling. Door dat te doen, had ik een praktische manier om contact te leggen met mijn innerlijke wereld, die, dat wist ik, geroerd zou worden door het maken van deze mandala. Door te beginnen met ademen, was mijn hand ook zekerder in de herhaling van patronen. Ik kan de mandala's er zo uithalen die niet met ademhaling zijn begonnen. Zoals de foto hiernaast.

Ik oefende veel de basismandala. Ik maakte een spinnenweb met mijn passer en geodriehoek, potlood en zwarte fineliner. Later werd zwart me toch iets te saai en maakte ik een mandala in een bepaalde kleur. Ik oefende met vormen en patronen.

Ik tekende een Mood Mandala of emotie-mandala in mijn Bullet Journal Ik maakte een spinnenweb met wel 31 ringen, voor iedere dag vaan maart een ring en kleurde iedere dag de gemiddelde mood van die dag met de bijpassende kleur. Eroverheen tekende ik vormen en patronen om de mandala te versieren. Zo had ik als laatste een prachtige mandala met heel veel kleuren.

In mijn Bullet Journal heb ik ook heel veel halve mandala's gemaakt. Dat was heel fijn om te doen. Ze leken daardoor verfijnder, met meer details dan de hele. Ik vond deze manier van werken het fijnst. Door ze in mijn bullet journal te doen, had ik ook altijd een rustpunt tijdens mijn werk overdag. Ik werkte er dan weer even een paar minuten aan, terwijl ik zo rustig mogelijk probeerde te blijven ademen.

Ik heb ook met andere materialen gewerkt. Mandala's van knutselfoam lijken heel erg op onderzetters. Manda's van vilt lukten mij niet. De mandala's gebruiken om een vorm te vullen, was heel speels en zorgde voor extra tekenplezier tijdens deze uitdaging. Maar ze kosten veel tijd, wat ik mezelf niet altijd gaf.

Er gingen dingen dus wel eens mis of het was in mijn kritische ogen niet goed genoeg of het patroon vind ik lelijk, maar dat hinderde niet. Hoe meer ik er maak, hoe beter er ik in word. Oefening baart kunst.

En er begon iets te roeren in mij. Ik vernieuwde een bijzondere manier van contact leggen met mijn emoties en daar rustig in blijven (zolang ik tekende en het goed ging). Maar ik merkte ook wel eens de frustratie als patronen niet bleven zoals ik ze wilde, maar door de herhaling juist veranderen (en ik de eerder getekende delen moest aanpassen). Het was tijdens iedere tekening weer een dans tussen frustratie en rust. Iets waar ik na het tekenen kon kijken en terug kon vinden in mijn mandala's. Vooral bij de grote ronde basismandala's, is goed terug te zien waar ik werd afgeleid, wat er door me heen ging. Ik vond het een bijzondere uitdaging met veel innerlijke verdieping. En eigenlijk ben ik niet klaar met mandala's tekenen. Zeker die halve mandala's wil ik blijven maken!