Ik verveel me...nooit/meestal/soms/af en toe/altijd

Wetenschappelijk onderzoek beweert al dat verveling nodig is voor creativiteit. Maar het is ook een risico-emotie. Verveling kan namelijk ook depressieve gedachten oproepen.

Ikzelf ben niet snel te vervelen. Zolang ik pen en papier bij me heb, kan ik daar mee aan de slag. Maar ook als ik niets te doen heb, kan mijn creatieve brein flink aan de haal gaan met me. (Vooral 's nachts waardoor er helemaal niks komt van slapen)

Maar nu viel me laatst iets op. Ik zou naar een seminar gaan. Ik had er zin in, wilde meer weten over het onderwerp. Ik wist dat ik met een leuke collega zou gaan. Er zou een lunch zijn en koekjes bij de thee.

En toch bereide ik me als volgt voor:

- een etui vol stiften en pennen

- twee notebooks mee

- in 1 van de notebooks al vast twee mandala-webben om snel aan de slag te kunnen.

- 3 quotes om te gaan handletteren

allemaal voor het geval ik me zou gaan vervelen. Ging ik er dan vanuit dat het saai zou worden? Nee, het onderwerp had nu al mijn interesse.

En toch... Was ik dan bang voor verveling?

Ik onderzocht de gedachte en besefte: ja, ik ben bang dat ik niets te doen heb in de stille momenten daartussen.

Terwijl uit onderzoek ook is gebleken dat je hersenen juist rustmomenten nodig heeft om te verwerken wat het aan nieuwe informatie heeft gekregen. Het heeft tijd nodig om alles een plekje te geven, verbindingen te maken en nieuwe te zoeken, zodat het onderwerp echt kan inbedden en van betekenis kan zijn voor je.

Mindmappen, het verhaal omzetten in beeldtekeningen of mindless doodles hebben bewezen dat het creatieve brein ook ingezet kan worden juist om die nieuwe informatie nog beter een plek te geven.

Dus ik kon mijn creativiteit op twee manieren inzetten die dag.

Uiteindelijk maakte het niks uit. Het was een topdag vol gelach en respectvolle discussies. Ik heb veel geleerd en ja, ook aantekeningen gemaakt. Maar van tekenen, kleuren of zelfs mindmappen kwam niets terecht.